9 rozdział- Jasper, zamknij się w końcu i daj się ponieść emocjom.

 UWAGA

Na sam początek ważna informacja rozdział zostanie dodany dzisiaj a następny za tydzień, ponieważ od 15 zaczynamy ferie, więc wyjeżdżam na 2 tygodnie i prawdopodobnie nie będę miała internetu a żeby żaden rozdział się nie spóźnił dodajemy teraz, więc podsumowując: będzie dzisiaj i 12.02 a następny dopiero 4.03. okej nie przedłużam tylko zapraszam do czytania ;).

Jasper

Z samego rana poszedłem do łazienki wziąć szybki prysznic i odświeżyć się po kolejnej nie przespanej nocy.Ubrałem się w ciuchy wybrane mi przez Alice i zszedłem krętymi schodami  na dół.
-Ty już tu? - Zdziwiłem się na widok dziewczyny czekającej na wyjcie w pełnej gotowości.
-Zdziwiony? Przecież ci mówiłam że będę tu czekała o 10:00. Jesteś już gotowy? - Zapytała.
-Tak. - Odparłem.
-A wziąłeś te ciemno-chabrową koszule? - Zapytała zwężając oczy podejrzliwie.
-Jaka koszule? - Zapytałem
-Nie mam teraz czasu na nauki kolorów, ale pamiętaj jak jej nie spakowałeś to będziesz sam się tu wracał. Mówię na serio. - Oznajmiła z bardzo poważną miną.
- Alice nie przesadzaj przecież to tylko... - Zacząłem ale widząc jej minę nie odważyłem się dokończyć.

- No widzę, że zrozumiałeś w takim razie możemy ruszać. - Powiedziała uśmiechając się przy tym słodko. 

Co ta dziewczyna w sobie ma że zawsze daje jej postawić na swoim, przydało by się to zmienić chociaż kogo ja chcę oszukać przecież i tak nie umiem jej odmówić. Szliśmy ludzkim tempem w stronę lasu by potem móc nabrać większej prędkości, gdy tam dotarliśmy Alice odwróciła się w ,moją stronę podając mi swoją walizkę.

-  Co ty robisz? - Spytałem się jej.

- Oj Jasper, Jasper myślałam że jesteś lepiej wychowany i jak prawdziwy dżentelmen weźmiesz moją walizkę. - Powiedziała z zadziornym uśmiechem.

- Jak panienka sobie życzy tak się stanie. -  Odpowiedziałem jej, po czym wziąłem od niej bagaż, chyba nigdy nie zrozumiem jak ona tam wszystko zmieściła, ale to nie moja sprawa.

- Poza tym jej kolor pasuje ci do butów. - Puściła mi oczko i pobiegła przed siebie.

Kręcąc głową dogoniłem ją i na nią skoczyłem, niczego się nie spodziewała więc chwilę później leżała pode mną  na jakiejś polance a nasze walizki leżały pod drzewami.

- Hej!! - Krzyknęła oburzona. - Specjalnie założyłam sukienkę i wysokie szpilki by dobrze się prezentować a ty tak po prostu wywróciłeś mnie na ziemię i jeszcze dodatkowo na mnie leżysz? - Zapytała zła.

- Dokładnie tak. - Odpowiedziałem uśmiechając się zadziornie.

- Ty jesteś niemożliwy. -  Powiedziała wybuchając śmiechem i przytulając się do mnie. 

I wtedy dostrzegłem że leżymy tak blisko siebie że prawie stykamy się nosami, gdy nagle Alice zrobiła coś czego bym się w życiu nie spodziewał. Podniosła się trochę do góry i pocałowała mnie. To była najlepsza chwila mojego życia, nim zrozumiałem co robię usiadłem podtrzymując ją za plecy i nie przerywając pocałunku posadziłem sobie na kolanach. Po paru minutach oderwałem ją od siebie z zatroskaną miną ponieważ zdałem sobie sprawę co zrobiłem, nigdy nie powinienem był na to pozwolić, przecież ona nie może być z kimś takim jak ja.

- Alice, nie możemy być razem, nie zasługuję na ciebie. - Odparłem starając się wyjaśnić jej swoje zachowanie.

- Ciii... - wyszeptała i znowu mnie pocałowała. 

Tym razem nie zatraciłem się tak szybko i po chwili znowu przerwałem pieszczotę. 

- Nic nie rozumiesz, ja jestem potworem i.. - Nie dałem rady dokończyć bo przerwał mi głośny śmiech wampirzycy. Spojrzałem na nią zdezorientowany. 

- Oh Jasper, zamknij się w końcu i daj się ponieść emocjom. - Odpowiedziała, ale nie pocałowała mnie kolejny raz, czekała na moją reakcję. A co mi tam, pomyślałem i przylgnąłem do ust dziewczyny. 

Po jakiś 30 minutach oderwaliśmy się od siebie, a Alice spojrzała mi w oczy, w jej było widać nieme pytanie. Wiedziałem co chce usłyszeć i tym razem miałem zamiar to powiedzieć.

- Alice, kocham cię - Wyszeptałem. - może to banalne, ale zakochałem się w tobie jak tylko cię zobaczyłem w barze.

- Ja też cię kocham. - Odpowiedziała uśmiechając się najpiękniejszym uśmiechem jaki w życiu widziałem. - Ty nawet nie wiesz ile się naczekałam żeby coś takiego usłyszeć.

- Przepraszam, obiecuje że następnym razem nie będę tak zwlekał, ale muszę ci się do czegoś przyznać, - Powiedziałem poważnym tonem,przez co dziewczyna popatrzyła na mnie zaintrygowana. - Przykro mi, ale twoja sukienka jest brudna i pognieciona. 

- Jasper!!!! - Nakrzyczała na mnie wstając. - Człowiek chce raz w życiu zrobić dobre wrażenie i wyglądać dobrze, a przyjdzie taki jeden i wszystko zniszczy. Ohh co ja teraz założę, przecież mam tak mało ciuchów a muszę jakoś wyglądać. 

- Alice nie chce psuć ci humoru jeszcze bardziej ale powinnaś się już przyzwyczaić do tego, że.. - Nie dokończyłem bo mi przerwała.

- Do tego, że ty zawsze wszystko psujesz? - Zaproponowała. 

- Nie, do tego, że - kontynuowałem - jesteś wampirzycą a nie człowiekiem i masz całą walizkę ciuchów. - Odparłem spokojnie.

- Ty nic nie rozumiesz - warknęła, ale po chwili się rozchmurzyła i uśmiechnęła szeroko. - Mam pomysł, musimy pójść na zakupy!!!!!! 

- Nieee - jęknąłem.

- Co nie słyszałam, chcesz pójść na cały dzień do galerii? Nie ma problemu, tylko pośpiesz się bo nie chcemy przecież marnować ani minutki. - Powiedziała i zniknęła za drzewami, a ja oczywiście musiałem pójść za nią, o co gdyby ją ktoś napadł? Musi mieć mnie jako ochroniarza.... i znając życie będę jej potrzebny do targania tych wszystkich toreb ehhh.. mówi się trudno, i kończąc swój wewnętrzny monolog pobiegłem za wampirzycą.

Mamy nadzieję że wam się podobał rozdział,

nie będziemy się rozpisywały bo zrobiłyśmy to już powyżej

więc, jak zawsze prosimy o komentarze i do zobaczenia za tydzień.

Małgosia i Luna :)