Rozdzaiał 21 - Powiedziała patrząc na nią z sukowatą miną.

Cześć, mamy nadzieję, że rozdział będzie się wam podobał.

Po dość długiej nieobecności, w końcu wstawiamy nowy rozdział.

Przepraszamy, że zajęło nam to aż tak dużo czasu, ale szczerze mówiąc

szkoła wysysa chęć do wszystkiego :) I nie obiecujemy, że następna notka pojawi się

szybciej. 

Zapraszamy do czytania! :D

Małgosia i Luna

  

 Jasper

Jeszcze chwilę siedzieliśmy na polanie w milczeniu, a gdy tylko zaczęło się ściemniać postanowiliśmy, że pójdziemy do domu. Szczerze mówiąc nie za bardzo miałem ochotę wracać, wolałem zostać w naszym magicznym miejscu choćby całą noc, sam na sam z moją ukochaną, ale co prawda, to prawda All ma dar przekonywania.

W drodze powrotnej próbowałem się dowiedzieć jakiś szczegółów szatańskiego planu Alice, ale moja dziewczyna cały czas zbywała mnie mówiąc ,, Zobaczysz co to, jak dogadam się z dziewczynami. Chcę żeby to była niespodzianka.''

Po wejściu do domu od razu poszedłem z Ally do salonu, gdzie siedziało całe nasze rodzeństwo razem z Nadią i Brunem. All gdy zobaczyła, że nie ma z nimi Rebeki, podbiegła do dziewczyn i powiedziała im coś na ucho. Widocznie zrozumiały o co jej chodzi, bo po chwili we trzy były w pokoju Rose, który znajdował się na końcu korytarza.

Westchnąłem zrezygnowany i usiadłem na kanapie koło męskiego grona, żeby się naradzić. ,, Czas odbyć z nimi poważną rozmowę'' pomyślałem, po czym spojrzałem na telewizor gdzie leciały kreskówki, a Emmett patrzył na to jak zaczarowany. Taaa... czy ktoś mówił coś o poważnej rozmowie?

- Możemy porozmawiać? - Zapytałem.

- Jasne Jasper, jak tam randka z Alice? - Zapytał jako pierwszy Bruno.

- To nie była randka, tylko musieliśmy sobie wyjaśnić parę spraw, ale już jest dobrze. Dzięki, że pytasz. - Odpowiedziałem.

- Możecie być ciszej, ja tu oglądam spongeboba! - Powiedział poddenerwowany Emmett.
Edward słysząc to, wziął pilota od telewizora i go wyłączył.

- Już nie oglądasz. - Odrzekł.
- Ej, to moja ulubiona kreskówka. - Marudził Emm.

- Dobra może zajmijmy się czymś ważniejszym niż głupim telewizorem. Wiecie może co dziewczyny kombinują? - Zapytałem - Bo All mi powiedziała, że zajmą się Rebeką. To ma być jakaś zemsta czy coś. Wiecie coś na ten temat, bo może planowały coś wcześniej?

- A kiedy ci to mówiła? - Zapytał Eddie.

- Na polanie. - Oznajmiłem.

- Dziewczyny nam nic na ten temat nie wspominały. - Odrzekł Emmett.
- To może podsłuchasz ich myśli Edward? - Zapytałem.
- Przykro mi, ale nauczyły się je zagłuszać więc jedyne co słyszę to alfabet od tyłu. - Powiedział ze skwaszoną  miną.

- To co mam zrobić żeby się dowiedzieć co kombinują? - Zastanawiałem się.

- Halo, przecież jesteś wampirem i jednym z twoich darów jest podsłuchiwanie. Więc wykorzystaj
to. - Powiedział Emm, po czym dodał. - A mówią, że to ja jestem głupi.

- Darem nie jest podsłuchiwanie tylko bardzo dobry słuch. - Poprawił go Edward.
Po czym Emmett się wkurzył, że Eddie znowu mu w czymś przeszkodził ( tym razem chyba chodziło o zabłyśnięcie inteligencją) i zaczęli się bić. Nie zastanawiając się, usiadłem koło Bruna, bo widziałem, że naprawdę się zaciekawił, tym co nasze dziewczyny kombinują.

- Podsłuchiwanie to nie jest taki głupi pomysł. Może warto spróbować. - Oznajmiłem.

- Też mi się tak wydaje. To co próbujemy? - Zapytał Bruno

- Jasne, czemu nie -. Powiedziałem i obaj poszliśmy na górę.

Stanęliśmy przed drzwiami pokoju w którym spiskowały dziewczyny. Mocno się skupiłem, ale niestety jacyś dwaj idioci bijący się na dole zagłuszali wszystko co mówiły. Miałem nadzieję, że Bruno jest bardziej skupiony i usłyszy coś więcej niż ja. Po paru minutach stwierdziliśmy, że bez sensu dalej tu stać skoro i tak nic nie zrozumiemy, więc poszliśmy do mojego pokoju, by dokładnie obmówić co usłyszeliśmy. Niestety okazało się, że żaden z nas nie był w stanie nic zrozumieć. Po około godzinie, All weszła do pokoju.
- Oj, przepraszam. Nie przeszkadzam wam? - Zapytała, uśmiechając się.
- Nie, ja i tak już muszę iść. Skoro ty wróciłaś do pokoju to znaczy że Nadia też jest już wolna. - Odpowiedział Bruno i wyszedł z pokoju.
 Gdy tylko Bruno poszedł wziąłem Alice za rękę, położyłem nas na łóżku i mocno ją przytuliłem.

- Nawet nie wiesz jak się cieszę, że już się na mnie nie gniewasz. - Powiedziałem, a ona wskoczyła mi na brzuch.

- Przecież wiesz, że bym nie umiała. - Odpowiedziała wpatrując mi się w oczy i kusząco się uśmiechając.

Potem ja ją przewróciłam na plecy i zacząłem ją całować po ciele, jednocześnie zdejmując z niej ubranie. Tak nam minęła cała noc, a nad ranem gdy tylko dziewczyna poszła do toalety żeby wziąć prysznic, wyszedłem na dwór i przygotowałem jej ,,śniadanie do łóżka'', a tak właściwie to tylko przyniosłem jej krew w kieliszku i czerwoną różyczkę, którą zerwałem po drodze z czyjegoś ogrodu.

Niestety, gdy wszedłem na górę z tacą i otworzyłem drzwi Alice stała przed drzwiami, ubrana w pudrowo różową koszulę z krótkim rękawkiem, koturny tego samego koloru i obcisłe spodnie w kwiaty. (Ubranie)

- Już się wyszykowałaś? Myślałem, że jeszcze trochę czasu spędzimy razem w sypialni, więc chciałem ci zrobić niespodziankę i przynieść śniadanko do łóżka. - Oznajmiłem ze smutkiem w głosie.

- Oh, Jazz to dla mnie? - Zapytała, przypatrując się temu co trzymałem w rękach .

- Tak, ale...- Zacząłem, lecz mi przerwała

- Nic nie mów, ja zepsułam niespodziankę i ja ją naprawie. - Powiedziała, po czym wskoczyła do łóżka i przykryła się kołdrą, a po chwili udała ziewnięcie i się rozciągnęła.

- Ojejku, kochanie to dla mnie? - Zapytała ze słodkim chichotem, udając wielkie zaskoczenie.

Wiedziałem o co chodzi mojej słodkiej wariatce, więc zacząłem wszystko od nowa.

- Tak. Oto śniadanko dla mojej księżniczki. - Mówiąc to usiadłem na łóżku koło niej i pocałowałem ją w policzek.

- Jesteś kochany. - Powiedziała z uśmiechem i wyciągnęła ręce po swój prezent.

- To co jakie mamy plany na dziś? - Zapytała popijając krew.

- Nie wiem, a powiesz mi w końcu, co zaplanowałyście wczoraj dla Rebeki? - Zapytałem z nadzieją

- Wszystko w swoim czasie, a chciałbyś pójść ze mną na zakupy?

- A nie masz już trochę za dużo ciuchów?

- Nigdy więcej tak nie mów. I mi chodziło o ciuchy dla ciebie. No wiesz, już się zbliża jesień a ty masz ciuchy tylko letnie i kolorystyka już w modzie inna na ten sezon, może przydało by się jakieś odświeżenie w twojej szafie? - Zapytała uśmiechając się słodko.

- Och, no dobrze. A ktoś jeszcze by z nami poszedł?

- Myślałam o Bruno, Nadii, Rose i Emmecie. Im na pewno też by się przydało trochę nowych rzeczy w szafie. - Oznajmiła

- Nie za dużo nas będzie? - Zapytałem dość zaskoczony.

- Dziewczyny na pewno idą, więc jeśli chcesz targać wszystkie zakupy, to ok.

- Dobra to idziemy w szóstkę. - Zadecydowałem.

- To może zejdź na dół i się zapytaj czy chcą. - Poprosiła All

Zgodziłem się i zszedłem na dół. W kuchni stali Nadia i Bruno, a w salonie Emm i Rose.

- All się pyta czy chcecie iść na zakupy!? - Zawołałem by wszyscy usłyszeli.

Nagle otworzyły się drzwi łazienki i wyszła z niej Rebeka.

- O tak ja chętnie pójdę. - Odpowiedziała i podbiegła do mnie.

- Sorry, ale nie jesteś zaproszona. - Odparłem odsuwając się krok w tył.

- Jak to nie? Myślałam, że krzyknąłeś do wszystkich.

- To źle myślałaś. - Odezwała się  Rose, patrząc na nią z najbardziej sukowatą miną, na jaką było ją stać.

- Rebeko, czy ty w ogóle myślisz? - Dopomógł swojej dziewczynie Emm.

- Jeśli nie chcecie mojego towarzystwa to nie. - Odpowiedziała, a następnie się odwróciła i wyszła na dwór.

- Chyba nareszcie zmądrzała. - Odparł Bruno

- To u niej przejściowe. - Odpowiedział Misiek

- To co chcecie iść na te zakupy w szóstkę czy nie? - Zapytałem, a wszyscy się zgodzili.